In de afgelopen periode werd ik met enige regelmaat geconfronteerd met de probleemloze samenleving.

U zult begrijpen dat onze samenleving verre van probleemloos is, sterker, zij kent talloze zware en minder zware problemen, die wij individueel of gezamenlijk niet zo maar oplossen.

Sommige mensen, zoals mijn partners en ik, trekken zich deze problemen aan en proberen nuttige, zinvolle oplossingen te vinden om een deel van deze problemen op te lossen. Ons type mens probeert inventief te zijn en steeds beter te worden in de aansluiting van vraag en aanbod. Ons eigen aanbod leest u op onze site.

Wat mij is opgevallen is dat veel, en steeds meer, mensen proberen in een probleemloze samenleving te leven. Zij kiezen er niet voor om de problemen aan te kijken of aan te gaan, maar verkiezen verschillende vermijdingsstrategieeën om maar geen problemen te hebben.

Ontwijking.
Een bekende strategie is het probleem uit de weg gaan, zoals een vervelende zaak niet uitpraten, maar degene die het betreft negeren en vermijden contact te hebben.”…”.

Drama.
Door in de rol van slachtoffer te gaan zitten, maakt degene die een probleem had zichzelf groter dan het probleem. “Kijk eens wat mij wordt aangedaan”.

Opleggen.
In sommige gevallen wordt u een norm opgelegd die de uwe niet is, waardoor de ander ineens geen probleem meer heeft. “U had dat moeten doen, zodat dit niet….”.

Liegen.
Er zijn mensen die zeggen dat het probleem niet bestaat, terwijl de feiten anders zijn. Zoals uw bijna slapend kind dat zegt: “Ik ben niet moe…”.

Overschreeuwen.
Met valse argumenten, vaak onder de gordel en krachttermen wordt het probleem ondergesneeuwd en overschreeuwd. Het probleem wordt zo kleiner, zo niet onzichtbaar, in het tegengeweld. “&@#^%!!!!!”.

Omdraaiing.
Een welbekend fenomeen, een probleem is ineens niet meer van de de ander, maar deze weet het zo te draaien dat het ineens uw probleem is of een ander probleem hebt dat erger is. U staat bijvoorbeeld eerlijk voor uw zaak, waardoor u de voortgang van de ander hindert, die iets anders wil. Ineens heeft u de Zwarte Piet (mag dat nog?) in handen en bent ú degene die dwarsligt. “Waarom ontneem je mij mijn geluk?”.

Verschuilen.
Het probleem is niet van iemand, maar het ligt aan iets of iemand anders: het systeem, het protocol, het management. U heeft dit filmpje al vast wel eens gezien. “Computer says no…”.

En zo zijn er vast nog meer strategieën te verzinnen.

Ze komen ook in combinaties voor zoals verschuilen achter niet bestaande protocollen (vaak in het publieke domein), liegen in een omdraaiing (persoonlijke vetes), liegen in een ontwijking (zakelijke problemen), etc.

Het resultaat is dat de problemen schijnbaar niet meer bestaan voor degene op wie het probleem afkwam. In plaats van het probleem aan te gaan, te gaan staan voor eigen waarden en normen, voor een eigen professionaliteit, doe je gewoon of je neus bloedt, steek je je kop in het zand en wacht tot het is overgewaaid. Op korte termijn een werkende strategie.

Natuurlijk werkt het op lange termijn niet. Problemen hebben de neiging terug te blijven komen tot ze opgelost zijn en oplossen kan alleen door ze recht aan te kijken.
Als het probleem tussen twee mensen bestaat is een open dialoog echt de enige oplossing.
Als het probleem tussen u en een organisatie, systeem of protocol is, is op tafel leggen in plaats van het onder de pet houden echt de enige oplossing.

Zullen we afspreken dat we het na de zomer anders doen? We accepteren dat we in een problematische samenleving leven. En we lossen het samen op, één probleem tegelijk.

Fijne vakantie!

Het bericht De probleemloze samenleving verscheen eerst op Pulsar Partners.