Hoewel ik nog maar net ben begonnen in het boek Nachttrein naar Lissabon van Pascal Mercier (pseudoniem van de Duitse hoogleraar filosofie Peter Bieri), ben ik getroffen door een passage, waarin hoofdpersoon en arts Prado reflecteert op zijn beslissing om de Mendes, de Slager van Lissabon uit de dictatuur van Salazar, het leven te redden. De vragen die Mercier Prado laat stellen gaan over zijn motieven om de reddende actie uit te voeren.

Natuurlijk is de eerste gedachte, en ook het excuus van Prado naar de woedende Portugezen, dat hij zich aan zijn Eed van Hippocrates heeft gehouden. Maar zelf twijfelt hij daaraan, vraagt zich af of het een echt wilsbesluit is geweest om deze man te redden, of dat het ijdelheid is geweest om te laten zien wat voor goede arts hij eigenlijk is.

In de zoektocht op dit blog naar Persoonlijk Kennismanagement vond ik deze passage erg interessant waar het gaat om de motieven van professionals. Natuurlijk is het voorbeeld van Mercier een voorbeeld in extreme omstandigheden, maar ik raak meer en meer geïnteresseerd in de motieven van professionals om hun werk te doen én op een bepaalde manier te doen.

Vaak vraag ik mij af of professionals zich zo bewust zijn van hun motieven, of ze echt bezig zijn met zingevingvraagstukken waar het hun werk betreft. Hoevaak handel je als professional vanuit een zuiver wilsbesluit? Wie handelt nooit eens uit ambitie? Ben je je altijd bewust van hetgeen je professioneel wilt bereiken in je leven, of zijn gedragsregels bepalend voor het handelen? Ik ga op zoek, neem de Nachttrein zo u wilt… en ben erg nieuwsgierig naar reacties.