Start Pulsar Innovation BV

In maart 2014 zijn Bas van Meer (My Life Holding BV) & Bart van der Meij, John Jansen en Peter van Bommel (Pulsar Partners BV) gestart met Pulsar Innovation BV.

De ondertitel van Pulsar Innovation is Engaging Change geworden. Het bedrijf gaat zich richten op het begeleiden van innovatieprocessen en het vergroten van de betrokkenheid van medewerkers bij de ontwikkeling van de producten en processen van de deelnemende organisaties.

Beide partners van Pulsar Innovation hebben zich in de afgelopen jaren gericht op het vergroten van de slagkracht van organisaties door de inzet van ‘slimme’ technologie gecombineerd met het vergroten van de betrokkenheid van verschillende stakeholders. Pulsar Innovation biedt haar relaties nu de mogelijkheid om:

  1. met kundige consultants een werkende innovatiestrategie te ontwikkelen om het adaptief vermogen en de slagkracht te vergroten;
  2. met technologie (de Pulsar Innovation Tool, PIT) het ontwikkelen, uitwerken en selecteren van ideeën te ondersteunen;
  3. ideeën waar gewenst en mogelijk te realiseren met eigen consultants of specialisten uit het netwerk.

De komende maanden zullen in het teken staan van het verder ontwikkelen van de dienstverlening. De eerste projecten worden opgestart, nieuwe projecten worden gezocht. Pulsar Innovation is klaar voor de start!

Het bericht Start Pulsar Innovation BV verscheen eerst op Pulsar Partners.

Crisis

De afgelopen jaren is er sprake geweest van een crisis. Maar wat is een crisis nou eigenlijk? En waar wordt dat dan op gebaseerd? Al maanden wil ik er iets over schrijven. Afgelopen week las ik een blog van Coen van Veenendaal, bij de meesten wel bekend als (ex) voorzitter en initiatiefnemer van Alp d’HuZes. Coen heeft het afgelopen jaar nogal wat over zich heen gekregen en heeft ondertussen de publieke opinie flink tegen. Ik heb geen oordeel over wat er gebeurt is, ik was er niet bij. Wel vind ik het erg jammer, dat deze gebeurtenissen de wissel trekken op het evenement Alp d’HuZes en hiermee minder geld beschikbaar komt voor kankeronderzoek; en daar ging de intentie toch naar uit. Coen verwoord, als gepassioneerd fietser en waarschijnlijk gebaseerd op eigen ervaringen, in deze blog hoe ik over de crisis denk. Vandaar dat ik heb gemeend deze blog integraal op onze website te plaatsen.

Nog steeds hoor je het woord crisis in veel gesprekken en zie je het regelmatig in artikelen langskomen. Al sinds 2008 verkeren we in meerdere of mindere mate in een staat van crisis. Soms uitgesproken door een econoom of andere ‘geleerde’ als de crisis dit keer ècht is vanwege het feit dat er twee kwartalen op rij een daling in de koopkracht is geweest, of een andere macro-economische wetmatigheid. Maar veel vaker wordt het woord gebruikt door mensen die daarmee een legitimatie lijken te hebben om de omstandigheden aan te grijpen voor het niet optimaal zijn van de eigen situatie. Crisis als universeel excuus.

Natuurlijk heeft het effect als de economie niet groeit of zelfs krimpt. Voor mensen die hun baan kwijtraken of erger, kan het enorme gevolgen hebben. Toch bekruipt mij regelmatig het gevoel dat het ook heel vaak als excuus gebruikt wordt om vooral niet zelf verantwoordelijkheid te hoeven nemen voor het eigen succes. Natuurlijk maakt de crisis zaken niet gemakkelijker, maar daarmee niet onmogelijk. Iedereen kan lekker doorfietsen met een stevige wind in de rug, maar forse wind tegen maakt het vooruitkomen niet onmogelijk. Sterker nog, fietsen tegen de wind in maakt je sterker en geeft bij het bereiken van het doel een veel grotere voldoening.
Ik denk wel eens dat we zo gewend zijn geraakt aan vanzelfsprekende groei van de economie, dat het altijd beter en meer kan, dat we niet meer kunnen omgaan met schaarste, weerstand en teruggang. Juist het voorspelbare van de groei die we lange tijd gekend hebben, maakt het lastig om met de huidige omstandigheden om te gaan. Terwijl voorspelbaarheid eigenlijk ongelooflijk saai is. In dat opzicht is de crisis dus een zegen, want het doorbreekt de voorspelbaarheid van het bestaan. Het is dus vooral hoe je aankijkt tegen de huidige situatie, die bepaalt hoe je je erbij voelt; een vervelende onderbreking van het voorspelbare bestaan of een uitdagende mogelijkheid om alles uit de kast te halen om er een succes van te maken.

Ikzelf hou wel van uitdagingen. Ik ga er vanuit dat niets voorspelbaar is en dat de toekomst aan ons is om geweldig te maken. Ook ik heb het afgelopen jaar ondervonden hoe het is om een crisis mee te maken. Weliswaar geen economische, maar daardoor niet minder ingrijpend. Het heeft me diep geraakt wat er in de (social) media allemaal over mij gezegd en geschreven werd. Toch heeft ook deze ‘crisis’ mij de mogelijkheid geboden al mijn vermogens aan te spreken om weer op te staan en door te gaan. Dat heeft kracht energie en heel veel van mijn doorzettingsvermogen gevraagd.

We zijn vaak teveel gefocust op het resultaat en niet op de weg ernaartoe. En ja, als je een paar uur met wind in de rug hebt gefietst, zul je een grotere afstand hebben afgelegd, dan wanneer je dezelfde tijd tegen een forse storm hebt opgebokst. Het eerste geeft dus een groter resultaat, maar in het tweede geval zul je al je vermogens moeten aanspreken, wat uiteindelijk meer voldoening geeft. De ervaring leert namelijk dat activiteiten waar we echt ons best voor moeten doen, waar we al onze vermogens, creativiteit en doorzettingsvermogen voor moeten aanspreken, het beste gevoel opleveren. In dat opzicht is de crisis dus een geschenk, want we moeten alle zeilen bijzetten, alles in onszelf aanspreken en doorgaan wanneer je het gevoel hebt niet meer verder te kunnen. Het resultaat is echter gegarandeerd meer voldoening dan wanneer het je komt aanwaaien.

Brontekst hier.

Het bericht Crisis verscheen eerst op Pulsar Partners.

De sfeer van Pulsar Partners

Zo af en toe fröbel je eens wat op je laptop. Een beetje vanuit het gevoel speel je wat met programma’s en plaatjes, onnadenkend, uit de losse pols. Als je weer bij zinnen komt kijk je naar het resultaat.

Mooi!, dacht ik. Dit plakkaat geeft precies het gevoel weer dat ik bij Pulsar Partners heb. De juiste sfeer, het goede gevoel. Weergegeven in plaatjes, kleur en tekst. Ik vind het de moeite van het delen waard. Bij deze dus.

 

Moodboard Pulsar Partners

Het bericht De sfeer van Pulsar Partners verscheen eerst op Pulsar Partners.

2013 – 2014 Bart van der Meij

Mijn waarde,

Een nieuw jaar is een bijzondere gebeurtenis in ons leven. Ieder jaar vieren wij de overgang met verschillende rituelen: familiebijeenkomsten, conferences, oliebollen, vuurwerk, waarmee we het oude jaar uitluiden en het nieuwe verwelkomen. Zo is knalvuurwerk bedoelt om de geesten van het oude jaar af te schrikken en siervuurwerk om de geesten van het nieuwe jaar te verwelkomen. Dat het gebruik soms excessief is en leidt tot ongevallen en gewelddadigheid, heeft vermoedelijk niets te maken met de aard van het ritueel, maar met de aard van de samenleving waarin wij leven.

De magie van verwondering

In deze brief wil ik mij liever buigen over de magie, de magie van het kijken naar vuurwerk als kind. Kijkend naar de hemel, naar de prachtige kleuren en figuren die daar te zien zijn. Geen angst voor verwonding, geen idee van geweld, de ogen alleen gericht op de verlichte hemel. Ik richt mij hier op de verwondering.

Een aantal jaren geleden werd ik geconfronteerd met een mooie oefening. Op de grond van de ruimte waarin ik was, werd een tamelijk grote vierhoek op de grond afgezet met tape. De groep mensen waarmee ik was, werd in tweeën gedeeld. Steeds twee mensen werden in de vierhoek toegelaten, waarbij de instructie was: laat bij het binnenstappen van de vierhoek alle beelden en gedachten varen, stap zogezegd ‘blanco’ naar binnen. Bij binnenkomst zie je een andere, nieuwe mens bij jou in de ruimte, ontmoet elkaar zonder woorden en zie wat er gebeurt. Veertien paren van mensen ontmoeten elkaar, wat een schoonheid, wat een diversiteit. Angsten, liefde, verleiding en vooral verwondering waren ons deel.

Bij het nadenken over deze brief, schoot de oefening mij direct te binnen, de analogie tussen een nieuw jaar en de vierhoek ligt voor de hand. Niet alleen is een jaar ook een afgebakend geheel van 365 dagen, een nieuw jaar biedt ons tevens de mogelijkheid alle beelden, angsten, overtuigingen en voorbehoud aan de kant te schuiven en ‘fris van de lever’ te starten. Zou het mogelijk zijn 2014 te leven in verwondering?

Wat is dat eigenlijk “verwondering”?

Verwondering neemt vanzelfsprekendheid weg en toont ons de geheimzinnigheid van de wereld en het eigen bestaan. Het is een uitdaging om ons te blijven verwonderen over hoe en dat de wereld is, over onszelf, over hoe en dat we zijn.

Wij leven in een wereld waarin de rede en de wetenschap de dienst uitmaakt, waar bedrijven worden geregeerd door Excel-sheets in een virtuele wereld. Een wereld waar de realiteit wordt gevormd door oneliners, argumenten en bewijzen, op basis van vooroordelen, angsten en invullingen. Waar ervaringen uit het verleden, de angst voor de toekomst voeden en het hier en nu wordt vergeten. We vergeten te genieten van alles wat ons nu gebeurt, van de rijkheid van het heden. Omdat we denken dat we al weten hoe het zit.

In mijn werk kom ik dat vaak tegen. Veel ondernemers en managers schieten bij alles wat er op ze afkomt direct in de oplossing.  Anderen praten over hun werk, in plaats van dat ze er zelf midden in staan. In 2013 was ik in de gelukkige omstandigheid te mogen werken met mensen die zich ook willen verwonderen.

Soms snak ik hierin naar een moment van niet-weten, terug naar de verwondering. Naïviteit zelfs. Overigens wordt verwondering vaak voor naïviteit versleten, maar dat is natuurlijk niet hetzelfde. Veel meer snak ik naar een moment van niet weten, zonder oordeel, zonder overtuiging, maar een moment van eenvoudig bij de werkelijkheid zijn.

Ik moet zeggen dat ik het zelf soms erg ingewikkeld vindt niet vanuit kennis te reageren op een voorliggende zaak: kennis uit een boek, door studie of juist vanuit ervaring. Toch probeer ik, soms hardnekkig?, in de verwondering te blijven, naar mijn idee de basis van samen-werken. Juist in dat moment van niet-weten blijven kan leiden tot een socratische gespreksvoering waarin de verwondering centraal staat. Naast iemand staan in het gesprek, niet er tegenover, zeg maar.

Toch hoeft kennis van datgene wat de verwondering wekt niet te worden uitgesloten; integendeel: hoe groter onze kennis van iets is, des te duidelijker beseffen wij dat die kennis nooit uitputtend is. Kennis kan de verwondering ook voeden, omdat zij de mogelijkheden van anders-zijn kan stellen tegenover het zo-zijn.

De kern van de problematiek is mijns inziens dan ook niet kennis zelf,  maar veeleer de gehechtheid aan kennis, van waaruit we de verwondering vóór zijn. We hebben dan de neiging het belang van kennis te overschatten, alsof de werkelijkheid pas bestaat als deze gekend wordt. Op de middelbare school maakten wij daarover al het grapje: bestond zwaartekracht ook al voor Newton?

Het lijkt erop dat we bang zijn voor het niet-weten, het moment waarin we niet gehecht zijn? Het moment waarin de verwondering kan plaatsvinden.

Ik verwonder mij

Mijn waarde, ik verwonder mij. En ik wil mij blijven verwonderen. Over de schoonheid van de dingen, het licht en de duisternis, de op- en neergang in de natuur, de samenhang van alles, de aard van de liefde. Niet naïef, maar vol in het leven staand.

De mensen om mij heen helpen mij daarbij, als spiegels. Zij helpen mij eraan herinneren dat er mensen zijn die anders kijken en denken. Soms verwondert mij dat oprecht. De dagelijkse beslommeringen en sleur helpen mij me te verwonderen over hetzelfde maar toch anders. Zelfde woorden, andere ervaring. Andere accenten, andere ervaring.

Ik nodig u allemaal uit in dit nieuwe jaar in een nieuwe ruimte te stappen, u te verwonderen over de mooie wereld waarin wij leven. Ook als alles even tegenzit. Ik nodig u allen uit met elkaar steeds opnieuw in nieuwe ruimtes te blijven stappen, vol verwondering naar elkaar en de werkelijkheid waarin we leven. Maar ik nodig u allemaal ook uit eens met uw partner in een nieuwe ruimte te stappen, elkaar opnieuw te ontmoeten en dan vol verwondering naar de nieuwe mens te kijken die daar voor u staat.

Besluit ik met een gedicht van mijn favoriete schrijver Hans Andreus, dichter van licht en verwondering, uit zijn bundel Muziek voor Kijkdieren in 1951.

 

Liggen in de zon 

 

Ik hoor het licht het zonlicht pizzicato 

de warmte spreekt weer tegen mijn gezicht 

ik lig weer dat gaat zo maar niet dat gaat zo 

ik lig weer monomaan weer monodwaas van licht. 

 

Ik lig languit lig in mijn huid te zingen 

lig zacht te zingen antwoord op het licht 

lig dwaas zo dwaas niet buiten mensen dingen 

te zingen van het licht dat om en op mij ligt. 

 

Ik lig hier duidelijk zeer zuidelijk lig zonder 

te weten hoe of wat ik lig alleen maar stil 

ik weet alleen het licht van wonder boven wonder 

ik weet alleen maar alles wat ik weten wil 

 

Ik wens u allen een helder verlicht en verwonderlijk 2014,

Bart

Het bericht 2013 – 2014 Bart van der Meij verscheen eerst op Pulsar Partners.

Partner Innovation Factory

Vanaf vanmiddag is Pulsar Partners een partner van Innovation Factory.

Innovation Factory faciliteert innovatieprocessen binnen organisaties in binnen- en buitenland met advies & software voor ideeënmanagement.

De betrokkenheid van Pulsar Partners wordt ingegeven door de gedeelde visie dat veel ideeën wel beschikbaar zijn in organisaties, maar niet zichtbaar. Met de software en procesbegeleiding van Innovation Factory kan latente kennis manifest worden gemaakt, de talenten van medewerkers komen zo beter tot hun recht.

Pulsar Partners ondersteunt Innovation Factory bij het ontwikkelen van de markt en verspreiden van de visie. Pulsar Partners werkt samen met John Jansen en Bas van Meer, die vanmiddag gezamenlijk het partnercontract met Han Gerrits van Innovation Factory tekenden.

Het bericht Partner Innovation Factory verscheen eerst op Pulsar Partners.

Partner Innovation Factory

Vanaf vanmiddag is Pulsar Partners een partner van Innovation Factory.

Innovation Factory faciliteert innovatieprocessen binnen organisaties in binnen- en buitenland met advies & software voor ideeënmanagement.

De betrokkenheid van Pulsar Partners wordt ingegeven door de gedeelde visie dat veel ideeën wel beschikbaar zijn in organisaties, maar niet zichtbaar. Met de software en procesbegeleiding van Innovation Factory kan latente kennis manifest worden gemaakt, de talenten van medewerkers komen zo beter tot hun recht.

Pulsar Partners ondersteunt Innovation Factory bij het ontwikkelen van de markt en verspreiden van de visie. Pulsar Partners werkt samen met John Jansen en Bas van Meer, die vanmiddag gezamenlijk het partnercontract met Han Gerrits van Innovation Factory tekenden.

Verzelfstandiging Aldo van Duivenboden

Aldo van Duivenboden heeft besloten om na ruim 3 jaar Pulsar Partners een andere weg in te slaan. Hij beëindigde de operationele betrokkenheid bij Pulsar Partners per 1 december 2013. Aldo gaat zijn werk als verbinder, coach, trainer en manager, zelfstandig voortzetten.

Peter en Bart wensen Aldo veel succes met zijn nieuwe stap. Wij willen in de nieuwe ruimte die nu ontstaat de samenwerking met Aldo waar mogelijk voortzetten.

Aldo is bereikbaar via 06 44476865 of via aldovanduivenboden@gmail.com.

U kunt natuurlijk ook contact opnemen met Peter of Bart.

 

Het bericht Verzelfstandiging Aldo van Duivenboden verscheen eerst op Pulsar Partners.

Verzelfstandiging Aldo van Duivenboden

Aldo van Duivenboden heeft besloten om na ruim 3 jaar Pulsar Partners een andere weg in te slaan. Hij beëindigde de operationele betrokkenheid bij Pulsar Partners per 1 december 2013. Aldo gaat zijn werk als verbinder, coach, trainer en manager, zelfstandig voortzetten.

Peter en Bart wensen Aldo veel succes met zijn nieuwe stap. Wij willen in de nieuwe ruimte die nu ontstaat de samenwerking met Aldo waar mogelijk voortzetten.

Aldo is bereikbaar via 06 44476865 of via aldovanduivenboden@gmail.com.

U kunt natuurlijk ook contact opnemen met Peter of Bart.

 

Protocolfetisjisme

Mooi woord voor galgje. En daar wordt het ook tijd voor. In veel bureaucratische organisaties hebben protocollen een werkelijkheid gecreëerd, die er niet is. Door de juridisering van onze samenleving durven leiders, managers en medewerkers van organisaties niet meer aan het protocol voorbij te gaan. Op die manier is niet meer de klant, de casus, het vakmanschap of de vraag leidend, maar schrijft het protocol aan alle deelnemers in een proces voor hoe hun werkelijkheid eruit ziet. De relaties tussen de organisatie, haar medewerkers en haar klanten stagneren, evenals het creatieve proces van een organisatie.

De praktijk van protocollen – voorbeelden

De ongeschreven regel

In een grote organisatie is ooit afgesproken dat informatie niet digitaal wordt aangeboden aan medewerkers, omdat het proces van digitalisering te duur was. Jaren later, als de kosten van digitalisering dramatisch lager zijn geworden, wordt de ooit gemaakt afspraak aangehaald als excuus om de transformatie niet door te voeren. Een typisch geval van: ‘zo hebben hebben we het altijd al gedaan’, hoewel dat in dit geval dus juist niet het geval was.

Leidend systeem

In een winkel staat voor het vak de aanbieding van een artikel. Aangekomen bij de kassa geeft deze de oorspronkelijke, hogere prijs aan. Protesteren van de klant baat eerst niet, de kassière geeft aan dat wat in de kassa staat waar is. Pas na tussenkomst van de vestigingsmanager wordt de aanbieding gehonoreerd.

Privacy als excuus

In een dossier rond een kind in een scheiding wordt door vader steeds de afspraak afgezegd. Op de vraag van moeder waarom de afspraak wordt afgezegd en wanneer de afspraak nu wel is, wordt door de behandelaar aangegeven dat hij dit niet mag zeggen omwille van de privacy. Het reglement geeft inderdaad aan dat sommige zaken van de ene ouder niet aan de andere ouder gezegd hoeven worden, maar alleen wanneer dit het belang van het kind zou schenden. In dit kader is privacy waarschijnlijk een excuus voor onvolledige argumentatie door de behandelaar: hij weet het niet en verwijst als excuus naar het reglement.

Overdaad schaadt

In een overheidsorganisatie moet een nieuw informatiesysteem worden geïmplementeerd. Zoals gebruikelijk worden de standaarden voor een dergelijke implementatie door de projectleider opgevraagd. Het blijken er 52 te zijn, bijna 1 meter papier in print, waarvan de meeste erg oud of in een conceptversie zijn. Variatie van informatiebeleid op strategisch niveau tot naamgeving databases. Een paar zijn actueel, maar van géén één is bekend waar het onderhoud is belegd of wie de eigenaar is. In overleg met de opdrachtgever wordt besloten de standaard van de leverancier te gebruiken: 2 A4-tjes.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Schijnwerkelijkheid – probleem

In de meeste gevallen creëren protocollen zo hun eigen werkelijkheid, waar professionals zich achter kunnen verschuilen of schijnzekerheden aan ontlenen. Veel klanten van organisaties en instellingen storen zich enorm aan het gebrek aan reële dan wel professionele oplossingen in plaats van het volgen van het protocol. Ze kiezen andere middelen om door de muur van protocolfetisjisme heen te komen. Een goed voorbeeld is natuurlijk Youp van ‘t Hek rondom T-Mobile.

Klik hier om de embedded video te bekijken.

Het protocol als leidraad – oplossing

Het kan natuurlijk anders. Een protocol kan ook gezien worden als leidraad, als afspraak die vrijwel altijd geldt, behalve als een professionele mening anders oordeelt. De volgende regels zouden dan kunnen worden gehanteerd:

  • - de professionele mening is altijd leidend, het is fijn als het protocol erop aansluit;
  • -als de professional anders oordeelt dan het protocol, dient het protocol in een volgend werkoverleg te worden herzien. Er kan dan:
  1. 1. worden besloten het protocol aan te passen conform het nieuwe inzicht;
  2. 2. besloten worden dat de professional zijn mening moet herzien en de volgende keer anders moet handelen.

Op deze wijze is het protocol geen werkelijkheid op zich meer, maar de resultante van professionele inzichten. In de professionele praktijk van Pulsar Partners is met deze regels geëxperimenteerd. Het gevolg is dat professionals zich meer erkend voelen, protocollen zich vormen naar de werkelijkheid in plaats van andersom, kennis beter wordt gedeeld en de dialoog tussen professional & klant werkelijk waarde oplevert.

Een dergelijk proces kan worden ondersteund met een wiki in de organisatie. In deze wiki kunnen de geldende regels staan, de commentaren en suggesties van professionals (en klanten, als de organisatie écht durft). Periodiek worden deze mensen bij elkaar gezet om een besluit te nemen over de benodigde aanpassing van het protocol op basis van de kennis van de deelnemers. Zo ontstaat een organisch, creatief proces, waarin de professionele werkelijkheid leidend is en het protocol een leidraad.

 

Het bericht Protocolfetisjisme verscheen eerst op Pulsar Partners.

Pirate’s Dilemma in de tolkenmarkt

De tolken- en vertalerswereld kenmerkt zich door een historie, waarin de tolken en vertalers zelf altijd opdrachten aangereikt hebben gekregen van anderen.

Voorheen verstrekte overheidsdiensten de opdrachten zelf aan de zelfstandige professionals, wat overigens in sommige gevallen nog steeds gebeurt.

Daarna en tot nu toe werd het bemiddelen van tolkdiensten uitbesteed aan een paar bedrijven, waarbij er twee dominant zijn in de branche.

Ontbreken van transparantie

tolken Illustratie_bemiddelaarHet huidige business model kenmerkt zich door een betaling van de overheid aan de bemiddelingsbureaus en een forse afroming van het tarief van de tolken en vertalers door diezelfde bureaus.

De laatste jaren is de ontevredenheid over het ontbreken van transparantie over de tariefstellingen dan ook groter geworden. Het is onduidelijk waarvoor door de tolken en vertalers precies wordt betaald.

Piraterij

tolken Illustratie_cooperatie

Tijd voor radicale verandering dus! Samen met Tolken Select is Pulsar Partners op zoek gegaan naar een model met hart voor tolken en vertalers en dat recht doet aan hoogwaardig vakmanschap.

Een model waarin het beste voor iedereen kan worden bereikt, waarin voor iedereen genoeg is. Piraterij in de branche.

Coöperatief werken

De uitkomst bleek een oud model. Samen startten we een coöperatie voor tolken en vertalers, welke zelfstandig opdrachten verwerft en verdeelt. Daarnaast kunnen de deelnemers ook besluiten andere diensten te organiseren of in te kopen. Alle geld gaat direct naar de deelnemers, overwinst wordt verdeeld.

Genoeg is genoeg

Doorrekening van het model levert mooie beloftes op: 10-20% meer inkomen van de deelnemers, besparingen voor de overheid van 20-40%, voldoende inkomen voor uitvoerders en een duurzamere, groenere werkwijze. Win-win dus, bij voldoende volume.

Duivels dilemma

Natuurlijk reageren de bestaande bemiddelaars in de markt zenuwachtig, ze vragen de overheid ze in bescherming te nemen. Ze weten niet goed hoe ze moeten acteren. Matt Mason gaf enige jaren geleden suggesties in zijn boek The Pirates Dilemma:

20130520-154150.jpg

In datzelfde boek gaf hij ook aan dat als een partij zich in de markt bedreigd voelt door een piraat, zo’n bedrijf te laat geïnnoveerd heeft. Het heeft te lang vertrouwd op het bestaande verdienmodel en wordt nu ingehaald. Meestal wordt gereageerd met procedurele bepalingen, verkramping in het oude systeem en rechtzaken. De laatste stuiptrekkingen van het oude systeem.

Kop eraf

De kop is eraf. De eerste aanbesteding is door Tolken Select gewonnen, het model kan worden uitgewerkt en getoetst op schaalbaarheid. Tolken en vertalers zijn geboeid door het nieuwe model, de voorlopers melden zich aan bij Tolken Select coöperatie U.A.  om zelf hun heft in handen te nemen. De piratenvloot maakt zich op voor de nieuwe wereld.

Het bericht Pirate’s Dilemma in de tolkenmarkt verscheen eerst op Pulsar Partners.

« Vorige paginaVolgende pagina »