Na een oproep van Rutger Bregman, het lezen van zijn boek over Moral Ambition en wat gesprekken, leek het mij een goed idee om een Circle te starten van de School for Moral Ambition (SMA).

Toevallig las ik dat Bernadet Haveman, een goede vriendin, ooit mede-Pulsar student en eigenaresse van de Droom van Zwolle, met eenzelfde idee rondliep. We besloten het samen op te pakken, het leek ons leuk en interessant een keer samen te werken.

Een rondje rondvragen en -mailen leverde een voldoende grote groep op om te starten met een Circle in Zwolle.

De Circle Zwolle

We startten met 7 mensen, van de negen die zich aangemeld hadden. Inmiddels is er iemand wegens persoonlijke omstandigheden uitgevallen en zijn de andere twee aangehaakt. We zijn dus met acht deelnemers, omdat Bernadet en ik besloten niet alleen het proces te begeleiden, maar ook zelf deel te nemen.

De eerste sessie bestond natuurlijk uit kennismaken met elkaar op een diepere laag, maar ook aan de slag gaan met een eerste ambitie. we hielden ons niet helemaal aan het aangeboden programma van de SMA, maar lieten wel elementen terug komen.

In de tweede sessie bespraken we voorgangers op dit pad, maar ook de impact van onze ideeen. We spraken af om in de volgende sessie ook Pulsar elementen in te brengen.

De laatste sessie vooraf aan dit bericht was de derde sessie. We bespraken hoe je tot een value pitch voor je idee komt, maar vooral hoe het principe van inkomende en uitgaande tijd werkt in een creatieproces, ook wel het octaaf genoemd.

Dat is waar we nu staan, op de eerste stappen van onze gezamenlijke reis, die voorlopig nog niet klaar is. Het octaaf loopt tot medio volgend jaar, ik ben benieuwd waar we dan staan. Maar het is ook zoals ze zeggen: de reis is belangrijker dan het doel. Uit dit proces komen sowieso nog verdere reizen voort.

Het bericht Werken aan een mooiere wereld! verscheen eerst op Pulsar Partners.

De afgelopen maanden zijn grote groepen mensen noodgedwongen gaan thuiswerken. In recordtempo wisten organisaties hiervoor nu wel de juiste middelen te faciliteren en (in veel gevallen) de productie op peil te houden.

Het Nieuwe Werken…

Een paar opmerkingen zijn hier wel op hun plek. Sinds ruim 10 jaar wordt er gesproken over Het Nieuwe Werken, tijd- en plaatsonafhankelijk werken, dat de oplossing zou zijn voor veel maatschappelijke en organisatorische kwalen, zoals ziekteverzuim en fileleed.

In al die jaren is er weinig van terecht gekomen. Medewerkers bleven forenzen, het ziekteverzuim bleef hoog. Ja, er werden nieuwe moderne, nog snellere sturingsmechanismen ingevoerd als scrum en agile, maar in de basis veranderde er weinig.

De coronacrisis wordt nu links en rechts in organisaties aangegrepen om thuiswerken te blijven stimuleren. In het vooruitzicht wordt gesteld dat bedrijfshuren dan lager worden, ziekteverzuim omlaag kan en er minder druk komt op wegen en openbaar vervoer. Maar is dat wel zo?

Sturing en financiering

Nog altijd is er in de basis weinig veranderd. In de projecten die onze partners in de afgelopen decennia hebben gedraaid rond innovatie, ondernemen en werk, is één ding heel duidelijk geworden: als de sturing en financiering niet veranderen, zal de gewenste verandering niet beklijven.

Lang geleden deed ik met mijn toenmalige werkgever mee aan een onderzoek van het NIDO, het Nationaal Initiatief Duurzaam Ondernemen. Belangrijke conclusie was dat verduurzaming alleen plaats zou kunnen vinden als 1) de aandeelhouders of financiers er in geloven en het willen financieren (en die gaan meestal alleen voor financieel rendement over hun geïnvesteerd vermogen), of 2) de financiering zou worden aangepast (wat niet in ons huidige economisch systeem past).

Dit is al tientallen jaren geleden. In veel gevallen heeft de publieke opinie inmiddels de aandacht van financiers doen verschuiven van financieel rendement naar een breder spectrum. Nieuwe business modellen zijn ontwikkeld, schone en duurzame productie zijn inmiddels belangrijker geworden in de bedrijfsvoering. Technisch en financieel is er dus al wat veranderd.

Productiefactor Mens

Maar geldt dat ook voor de ‘productiefactor mens’? Nog altijd wordt in organisaties gestuurd op input (tijd en aanwezigheid van medewerkers), productie (het werk moet tijdig af) en rendement (het moet zo min mogelijk kosten). In heel veel gevallen met een korte termijn perspectief.

Als we nu willen transformeren, is het zaak niet de vorm ‘thuiswerken’ te omarmen. Thuiswerken kan wel een gevolg zijn van andere sturings- en financieringsprincipes.

Rendement

Belangrijkste is misschien wel dat we afstappen van het denken in rendement (en dus ook risico). Althans, dat zullen we moeten herdefiniëren. Kostenbesparingen en winstmaximalisatie kunnen geen leidende principes meer zijn. Het uitgangspunt moet gaan naar waardetoevoeging, zowel extern, maar nu dus ook intern. Mensen zijn geen machines meer, maar waarde(n)volle wezens, die hun talent verbinden aan het doel van de organisatie.

Sturing

Als gevolg daarvan zullen directies en managers niet meer kunnen sturen op input, maar zal de output belangrijk worden: hoe wordt bijgedragen aan de doelen (zowel strategisch als operationeel), die samen kunnen worden opgesteld in het licht van een gedeelde visie.

Productie

Wat waar en wanneer geproduceerd wordt, is afhankelijk van wat er voor die productie nodig is. Heel veel kan thuis, mits de juiste voorzieningen (informatie en communicatie) daar beschikbaar zijn. Een aantal zaken zullen nog altijd op kantoor moeten. Je kunt een gallei nu eenmaal niet laten varen zonder roeiers aan boord.

Maar ook daar kan nog worden geïnnoveerd, tenslotte halen we pakjes al lang niet meer bij een postkantoor op, maar aan de balie bij de supermarkt. De klant is daar immers toch al. Natuurlijk wordt het meeste gewoon aan huis bezorgd. Door processen en producten aan te passen, kan ook daar misschien mensenwerk op een andere manier worden ingericht.

Het is dus zaak dat we nu niet zozeer de vorm omarmen, maar eerst de principes ter discussie durven te stellen. Alleen dan kan deze transformatie beklijven en maximaal worden benut. Werk zal dan meer overwogen, hybride vormen aannemen, die tot een duurzamer ruil met klanten en omgeving zal leiden. Is dat niet de transformatie die we willen?

Het bericht De transformatie start met thuiswerken? Nee dus. verscheen eerst op Pulsar Partners.

De afgelopen maanden zijn grote groepen mensen noodgedwongen gaan thuiswerken. In recordtempo wisten organisaties hiervoor nu wel de juiste middelen te faciliteren en (in veel gevallen) de productie op peil te houden.

Het Nieuwe Werken…

Een paar opmerkingen zijn hier wel op hun plek. Sinds ruim 10 jaar wordt er gesproken over Het Nieuwe Werken, tijd- en plaatsonafhankelijk werken, dat de oplossing zou zijn voor veel maatschappelijke en organisatorische kwalen, zoals ziekteverzuim en fileleed.

In al die jaren is er weinig van terecht gekomen. Medewerkers bleven forenzen, het ziekteverzuim bleef hoog. Ja, er werden nieuwe moderne, nog snellere sturingsmechanismen ingevoerd als scrum en agile, maar in de basis veranderde er weinig.

De coronacrisis wordt nu links en rechts in organisaties aangegrepen om thuiswerken te blijven stimuleren. In het vooruitzicht wordt gesteld dat bedrijfshuren dan lager worden, ziekteverzuim omlaag kan en er minder druk komt op wegen en openbaar vervoer. Maar is dat wel zo?

Sturing en financiering

Nog altijd is er in de basis weinig veranderd. In de projecten die onze partners in de afgelopen decennia hebben gedraaid rond innovatie, ondernemen en werk, is één ding heel duidelijk geworden: als de sturing en financiering niet veranderen, zal de gewenste verandering niet beklijven.

Lang geleden deed ik met mijn toenmalige werkgever mee aan een onderzoek van het NIDO, het Nationaal Initiatief Duurzaam Ondernemen. Belangrijke conclusie was dat verduurzaming alleen plaats zou kunnen vinden als 1) de aandeelhouders of financiers er in geloven en het willen financieren (en die gaan meestal alleen voor financieel rendement over hun geïnvesteerd vermogen), of 2) de financiering zou worden aangepast (wat niet in ons huidige economisch systeem past).

Dit is al tientallen jaren geleden. In veel gevallen heeft de publieke opinie inmiddels de aandacht van financiers doen verschuiven van financieel rendement naar een breder spectrum. Nieuwe business modellen zijn ontwikkeld, schone en duurzame productie zijn inmiddels belangrijker geworden in de bedrijfsvoering. Technisch en financieel is er dus al wat veranderd.

Productiefactor Mens

Maar geldt dat ook voor de ‘productiefactor mens’? Nog altijd wordt in organisaties gestuurd op input (tijd en aanwezigheid van medewerkers), productie (het werk moet tijdig af) en rendement (het moet zo min mogelijk kosten). In heel veel gevallen met een korte termijn perspectief.

Als we nu willen transformeren, is het zaak niet de vorm ‘thuiswerken’ te omarmen. Thuiswerken kan wel een gevolg zijn van andere sturings- en financieringsprincipes.

Rendement

Belangrijkste is misschien wel dat we afstappen van het denken in rendement (en dus ook risico). Althans, dat zullen we moeten herdefiniëren. Kostenbesparingen en winstmaximalisatie kunnen geen leidende principes meer zijn. Het uitgangspunt moet gaan naar waardetoevoeging, zowel extern, maar nu dus ook intern. Mensen zijn geen machines meer, maar waarde(n)volle wezens, die hun talent verbinden aan het doel van de organisatie.

Sturing

Als gevolg daarvan zullen directies en managers niet meer kunnen sturen op input, maar zal de output belangrijk worden: hoe wordt bijgedragen aan de doelen (zowel strategisch als operationeel), die samen kunnen worden opgesteld in het licht van een gedeelde visie.

Productie

Wat waar en wanneer geproduceerd wordt, is afhankelijk van wat er voor die productie nodig is. Heel veel kan thuis, mits de juiste voorzieningen (informatie en communicatie) daar beschikbaar zijn. Een aantal zaken zullen nog altijd op kantoor moeten. Je kunt een gallei nu eenmaal niet laten varen zonder roeiers aan boord.

Maar ook daar kan nog worden geïnnoveerd, tenslotte halen we pakjes al lang niet meer bij een postkantoor op, maar aan de balie bij de supermarkt. De klant is daar immers toch al. Natuurlijk wordt het meeste gewoon aan huis bezorgd. Door processen en producten aan te passen, kan ook daar misschien mensenwerk op een andere manier worden ingericht.

Het is dus zaak dat we nu niet zozeer de vorm omarmen, maar eerst de principes ter discussie durven te stellen. Alleen dan kan deze transformatie beklijven en maximaal worden benut. Werk zal dan meer overwogen, hybride vormen aannemen, die tot een duurzamer ruil met klanten en omgeving zal leiden. Is dat niet de transformatie die we willen?

Het bericht De transformatie start met thuiswerken? Nee dus. verscheen eerst op Pulsar Partners.

Er zijn veel boeken geschreven over implementatie en adoptie van van alles en nog wat. In de meeste gevallen worden er uitgebreide methodieken en modellen beschreven om andere mensen een andere, nieuwe manier van werken (met of zonder nieuwe tools) bij te brengen.

De realiteit is dat het zelden werkt.

Kosten nog moeite worden gespaard om één en ander voor elkaar te krijgen, maar het werkt eigenlijk nooit.

Casusjes

Ik beschrijf kort twee kleine casusjes die je vast wel herkent. De eerste betreft de deelnemer aan het project, die het beter weet, alles al eens geprobeerd heeft en/of jouw jouw manier botweg afkeurt. De andere is de opdrachtgever, die niet scherp heeft wat hij eigenlijk wil, zijn verwachtingen en criteria pas achteraf meedeelt en natuurlijk vindt dat het beter kan. Maar niet duidelijk maakt hoe dan. Herkenbaar?

Energie

Wat hebben deze mensen nu eigenlijk gemeenschappelijk? In jouw project of activiteit kenmerken ze zich door een hoge mate van achterwaartse energie. Ze zijn de rem, je komt er ’s avonds moe van thuis en maken dat anderen het geloof verliezen.

Jouw werk (en ieder(s) werk) is natuurlijk gebaat bij voorwaartse energie, energie die iedereen helpt verder te komen. Energie die helpt de doelstelling tot vernieuwing of verbetering te bereiken.

Het is natuurlijk niet zo dat iedere vorm van kritiek achterwaartse energie zou zijn. Sterker nog, kritiek en tegenkracht helpen je werk vooruit, mits je er samen van kunt leren. Je krijgt dan betere doelstellingen en beter werk.

Nee, het gaat mis als de mensen uit de casus niet gericht zijn op het realiseren van een gemeenschappelijke doelstelling, maar hun eigen agenda erop na houden. De agendapunten lopen van het oppoetsen van hun ego (bv. uit onzekerheid), tot het verbloemen van onkunde (bv. uit angst) of andere punten.

Transparantie

De vraag is natuurlijk hoe je iedereen dan wel opgelijnd krijgt, zodat werk leuk wordt en er een flow ontstaat.

Ik denk dat radicale transparantie het antwoord is. Die term heb ik geleend van goede vriend en zakenpartner Jan Willem Wolff, die daar een meester in is.

Het betekent rücksichtloze eerlijkheid, benoemen wat aan de hand is en op tafel krijgen wat er nog onder zat om het (samen) op te kunnen lossen.

Veiligheid

Om dat te kunnen waarmaken heb je veiligheid nodig, zodat iedereen alles kan en mag zeggen. Verborgen agenda’s leveren daar natuurlijk geen bijdrage aan, het is dan ook een aanrader met mensen met agenda’s in gesprek te gaan en ze bij uitblijvende verbetering uit je werk te verwijderen. Het is natuurlijk veel inspirerender met vrije geesten, die alles durven te zeggen, zich in dienst van het geheel te stellen, samen te werken. Door roeien en ruiten te gaan, samen.

Voorganger

Jouw rol is daarbij die van voorganger. Door het voor te leven, iedereen tegen de klippen op te laten zien dat dit de enige en beste weg tot succes is.

Jouw persoonlijke, transparante doel mag best zijn dat je leuke dingen wilt doen met lieve mensen. Dat is wat hierboven staat. Het klinkt mooi, maar zoals je inmiddels hebt gelezen en waarschijnlijk wel eens hebt ervaren, ook de moeilijkste weg. Omdat het veel van jou vraagt, bijvoorbeeld in volharding op de voor jou belangrijke waarden in je leven.

Wees de verandering die je in de wereld wilt zien, zei Ghandi. Dat geldt niet alleen voor guru’s maar ook gewoon voor echte professionals. Voor jou.

HSC

Jan Willem en ik maken deze inzichten onderdeel van Hollands Siberië Consulting, een Experiment van 1-9-2019 tot 1-9-2020. Vanuit Veenhuizen. Werken met Meesters.

Vragen? Stel ze, je krijgt een radicaal transparant antwoord vanuit de veilige omgeving van Veenhuizen.

Het bericht Voorganger verscheen eerst op Pulsar Partners.

Er zijn veel boeken geschreven over implementatie en adoptie van van alles en nog wat. In de meeste gevallen worden er uitgebreide methodieken en modellen beschreven om andere mensen een andere, nieuwe manier van werken (met of zonder nieuwe tools) bij te brengen.

De realiteit is dat het zelden werkt.

Kosten nog moeite worden gespaard om één en ander voor elkaar te krijgen, maar het werkt eigenlijk nooit.

Casusjes

Ik beschrijf kort twee kleine casusjes die je vast wel herkent. De eerste betreft de deelnemer aan het project, die het beter weet, alles al eens geprobeerd heeft en/of jouw jouw manier botweg afkeurt. De andere is de opdrachtgever, die niet scherp heeft wat hij eigenlijk wil, zijn verwachtingen en criteria pas achteraf meedeelt en natuurlijk vindt dat het beter kan. Maar niet duidelijk maakt hoe dan. Herkenbaar?

Energie

Wat hebben deze mensen nu eigenlijk gemeenschappelijk? In jouw project of activiteit kenmerken ze zich door een hoge mate van achterwaartse energie. Ze zijn de rem, je komt er ’s avonds moe van thuis en maken dat anderen het geloof verliezen.

Jouw werk (en ieder(s) werk) is natuurlijk gebaat bij voorwaartse energie, energie die iedereen helpt verder te komen. Energie die helpt de doelstelling tot vernieuwing of verbetering te bereiken.

Het is natuurlijk niet zo dat iedere vorm van kritiek achterwaartse energie zou zijn. Sterker nog, kritiek en tegenkracht helpen je werk vooruit, mits je er samen van kunt leren. Je krijgt dan betere doelstellingen en beter werk.

Nee, het gaat mis als de mensen uit de casus niet gericht zijn op het realiseren van een gemeenschappelijke doelstelling, maar hun eigen agenda erop na houden. De agendapunten lopen van het oppoetsen van hun ego (bv. uit onzekerheid), tot het verbloemen van onkunde (bv. uit angst) of andere punten.

Transparantie

De vraag is natuurlijk hoe je iedereen dan wel opgelijnd krijgt, zodat werk leuk wordt en er een flow ontstaat.

Ik denk dat radicale transparantie het antwoord is. Die term heb ik geleend van goede vriend en zakenpartner Jan Willem Wolff, die daar een meester in is.

Het betekent rücksichtloze eerlijkheid, benoemen wat aan de hand is en op tafel krijgen wat er nog onder zat om het (samen) op te kunnen lossen.

Veiligheid

Om dat te kunnen waarmaken heb je veiligheid nodig, zodat iedereen alles kan en mag zeggen. Verborgen agenda’s leveren daar natuurlijk geen bijdrage aan, het is dan ook een aanrader met mensen met agenda’s in gesprek te gaan en ze bij uitblijvende verbetering uit je werk te verwijderen. Het is natuurlijk veel inspirerender met vrije geesten, die alles durven te zeggen, zich in dienst van het geheel te stellen, samen te werken. Door roeien en ruiten te gaan, samen.

Voorganger

Jouw rol is daarbij die van voorganger. Door het voor te leven, iedereen tegen de klippen op te laten zien dat dit de enige en beste weg tot succes is.

Jouw persoonlijke, transparante doel mag best zijn dat je leuke dingen wilt doen met lieve mensen. Dat is wat hierboven staat. Het klinkt mooi, maar zoals je inmiddels hebt gelezen en waarschijnlijk wel eens hebt ervaren, ook de moeilijkste weg. Omdat het veel van jou vraagt, bijvoorbeeld in volharding op de voor jou belangrijke waarden in je leven.

Wees de verandering die je in de wereld wilt zien, zei Ghandi. Dat geldt niet alleen voor guru’s maar ook gewoon voor echte professionals. Voor jou.

HSC

Jan Willem en ik maken deze inzichten onderdeel van Hollands Siberië Consulting, een Experiment van 1-9-2019 tot 1-9-2020. Vanuit Veenhuizen. Werken met Meesters.

Vragen? Stel ze, je krijgt een radicaal transparant antwoord vanuit de veilige omgeving van Veenhuizen.

Het bericht Voorganger verscheen eerst op Pulsar Partners.

We onderschatten de kracht van een juiste intentie in ons werk. Onlangs las ik in het boek van Willem Glaudemans over de universele wetten, die in het universum gelden. Glaudemans benoemt De Wet van Creatie als hoogste wet, de overige wetten die hij beschrijft zijn uitwerkingen van onderdelen ervan.

De Wet van Creatie: C = P x I -> Co + A = M

De formule is te lezen als Creatie is Potentie maal Intentie, geeft Coherentie, plus Actie, geeft Manifestatie. Dat maakt het nog niet duidelijker, denk ik, ik doe een poging.

We mogen ervan uitgaan dat in principe alles mogelijk is in dit universum, dat betekent dat er oneindig veel uitkomsten zijn, die we kunnen benoemen als Potentie. Wanneer wij onze energie richten middels een intentie van bewustzijn, die voortkomt uit onze zuivere wil, zullen de mogelijkheden die bij de intentie passen, zich daarnaar richten. Alsof je een magneet onder een vel papier met ijzervijlsel legt, u kent die proef nog wel van de middelbare school.

Er ontstaat Coherentie. Door daar een Actie aan toe te voegen, kan er een Manifestatie plaatsvinden van het oorspronkelijke idee. U kent dit principe misschien wel van ‘The Secret’, zij het dat Glaudemans in zijn boek duidelijk maakt dat het nooit kan gaan om een bestelling van iets dat u niet bezit. Door de intentie van de winst in de loterij te hebben bij de aanschaf van een lot, wint u deze dus niet. U kunt namelijk alleen terugkrijgen, wat u al heeft.

Wanneer u een zuivere intentie heeft, is het wel mogelijk deze te realiseren. Ook filosofen en mysticy zoals als Gurdieff waren met deze wetmatigheid bekend. Hij koppelde hieraan de Wet van het Octaaf, waarin de scheppende wetmatigheden zelfs in een bepaalde volgorde werken.

Belangrijk is dat de tijd niet alleen uitgaat of verstrijkt, maar dat wanneer u een intentie in de wereld zet, zaken ook naar u toe lijken te werken. Het lijkt wel of dingen die ermee te maken hebben u vinden: er wordt iets tegen u gezegd dat ermee te maken heeft, u leest iets dat over uw intentie gaat, etc.

Het rugbyteam van Nieuw Zeeland zet haar intentie in een haka, de rituele dans die zij samen uitvoeren (zie foto) vooraf aan de wedstrijd. U mag er van denken wat u wilt, maar juist door deze dans richt de energie van de wedstrijd zich op de intentie van de spelers om een goede wedstrijd te spelen. Door aan die coherentie de juiste acties toe te voegen, manifesteert zich vaak een prima wedstrijd van het team.

Cynici zullen zeggen dat alleen een goed getraind team ook de juiste acties zal maken, dat een haka niet nodig is. Maar heeft u zich wel eens afgevraagd waaróm een sporter goed traint? Waarom ze óók een haka doen of een visualisatie van de prestatie vooraf aan de wedstrijd? Precies: omdat aan al die actie een intentie vooraf ging.

Het bericht Intentie: universele garantie op succes verscheen eerst op Pulsar Partners.

We onderschatten de kracht van een juiste intentie in ons werk. Onlangs las ik in het boek van Willem Glaudemans over de universele wetten, die in het universum gelden. Glaudemans benoemt De Wet van Creatie als hoogste wet, de overige wetten die hij beschrijft zijn uitwerkingen van onderdelen ervan.

De Wet van Creatie: C = P x I -> Co + A = M

De formule is te lezen als Creatie is Potentie maal Intentie, geeft Coherentie, plus Actie, geeft Manifestatie. Dat maakt het nog niet duidelijker, denk ik, ik doe een poging.

We mogen ervan uitgaan dat in principe alles mogelijk is in dit universum, dat betekent dat er oneindig veel uitkomsten zijn, die we kunnen benoemen als Potentie. Wanneer wij onze energie richten middels een intentie van bewustzijn, die voortkomt uit onze zuivere wil, zullen de mogelijkheden die bij de intentie passen, zich daarnaar richten. Alsof je een magneet onder een vel papier met ijzervijlsel legt, u kent die proef nog wel van de middelbare school.

Er ontstaat Coherentie. Door daar een Actie aan toe te voegen, kan er een Manifestatie plaatsvinden van het oorspronkelijke idee. U kent dit principe misschien wel van ‘The Secret’, zij het dat Glaudemans in zijn boek duidelijk maakt dat het nooit kan gaan om een bestelling van iets dat u niet bezit. Door de intentie van de winst in de loterij te hebben bij de aanschaf van een lot, wint u deze dus niet. U kunt namelijk alleen terugkrijgen, wat u al heeft.

Wanneer u een zuivere intentie heeft, is het wel mogelijk deze te realiseren. Ook filosofen en mysticy zoals als Gurdieff waren met deze wetmatigheid bekend. Hij koppelde hieraan de Wet van het Octaaf, waarin de scheppende wetmatigheden zelfs in een bepaalde volgorde werken.

Belangrijk is dat de tijd niet alleen uitgaat of verstrijkt, maar dat wanneer u een intentie in de wereld zet, zaken ook naar u toe lijken te werken. Het lijkt wel of dingen die ermee te maken hebben u vinden: er wordt iets tegen u gezegd dat ermee te maken heeft, u leest iets dat over uw intentie gaat, etc.

Het rugbyteam van Nieuw Zeeland zet haar intentie in een haka, de rituele dans die zij samen uitvoeren (zie foto) vooraf aan de wedstrijd. U mag er van denken wat u wilt, maar juist door deze dans richt de energie van de wedstrijd zich op de intentie van de spelers om een goede wedstrijd te spelen. Door aan die coherentie de juiste acties toe te voegen, manifesteert zich vaak een prima wedstrijd van het team.

Cynici zullen zeggen dat alleen een goed getraind team ook de juiste acties zal maken, dat een haka niet nodig is. Maar heeft u zich wel eens afgevraagd waaróm een sporter goed traint? Waarom ze óók een haka doen of een visualisatie van de prestatie vooraf aan de wedstrijd? Precies: omdat aan al die actie een intentie vooraf ging.

Het bericht Intentie: universele garantie op succes verscheen eerst op Pulsar Partners.

 

In mijn betekenis van ondernemen is de waarderuil tussen de ondernemer en de klant een magisch moment, dat ene moment is waar het volgens mij werkelijk om gaat.

Dat moment vindt niet plaats in het salesgesprek, niet bij de ondertekening van een contract of bij de levering van je product. Dat moment vindt al plaats bij de werkelijke inspiratie van de ondernemer: je weet precies wat je voor wie wilt maken. Dat is geen kwestie van bedrijfsplannen, business canvassing of Sinek-sessies, het is een moment van pure inspiratie, waar je vol van bent, energie in voelt en onrustig van wordt. Eigenlijk leiden alle andere dingen alleen maar af van dat oorspronkelijke moment, dat gevoel waar het mee begonnen is.

Het maakt ook niet uit of je zelfstandig bent, baas of medewerker. Of je zelf iets helemaal alleen produceert of dat juist met anderen doet, in delen. Iedereen is ondernemer, als je er op mijn manier naar kijkt. Ook als je een deel van een product voortbrengt, kun je dat doen in overgave in zo’n magisch moment: je hebt er immers een keer voor gekozen deze taak op je te nemen. Dat was jóuw magische moment.

Hoe dichter je bij dat magische moment weet te blijven, hoe beter het is. Voor jou, voor je klant, voor je product en dus voor de ruil. Er zijn drie verbonden aspecten in ondernemen, die helpen om het magische moment van inspiratie tot realisatie te brengen: eigenaarschap, engagement, effort.

Eigenaarschap

Het aannemen van het magische moment brengt een vraag om eigenaarschap met zich mee. Vanaf nu is deze inspiratie, dit idee, je toekomstig product in jouw handen. Jij bent de enige die weet hoe jouw toekomstige klant, conform jouw idee, volledig tot zijn recht gaat komen. Dat eigenaarschap voor het hele proces van voortbrenging vraagt van jou dat je alles doet wat in je vermogen ligt om ervoor te zorgen dat het bewaarheid wordt, dat je eindproduct volledig recht doet aan jouw moment van inspiratie.

In de praktijk betekent dit dat je veel opzij moet zetten, door ruiten en roeien moet gaan, procedures en eerdere afspraken moet aanpassen (of laten voor wat ze zijn) om dit waar te maken. In een eerder project waar ik een nieuwe functie in een overheidsorganisatie moest vormgeven, sprak ik met de beoogd functionaris af dat we alle zaken op zijn manier zouden doen, vanuit zijn inspiratie, ongeacht de geldende procedures of mores. Mocht blijken dat de ‘oude manier’ toch beter werkte, dan zouden we onze werkwijze alsnog aanpassen. Hij kon hiermee volledig eigenaarschap nemen over zijn nieuwe rol. Ik schreef daar eerder al deze blog over.

Engagement

Omdat ondernemen over waarderuil gaat, is er per definitie sprake van een relatie. De meest ‘heilige’ relatie is die met de klant, dat vraagt om engagement. Iedereen die werkt aan de realisatie van het product, dient volledig betrokken te zijn op de klant.

Waar eigenaarschap een uitgaande energie is, is engagement een inkomende energie. Immers, eigenaarschap beweegt de ondernemer van inspiratie naar realisatie, engagement haalt de klant in het voortbrengingsproces. Ze vallen samen in ieder moment, versterken elkaar daardoor en hebben een stuwend effect op het eindresultaat.

In een project heb ik wel eens aan de projectleden gevraagd of zij een beeld hadden bij de klant. Zij werden enthousiast bij die gedachte en stelde voor een klantenpanel in te richten, waar ze op gezette tijden input en feedback op hun werk aan zouden kunnen vragen. Zo’n institutionalisering was niet wat ik bedoelde, in mijn optiek zou ons dat verder wegbrengen van de inspiratie in het project. Ik vroeg ze naar een gezicht, namen. Ik ging zelfs zover dat ik ze vroeg een foto van hun klant naast hun PC te zetten.

Ik deed dat natuurlijk niet om de foto, maar om het gevoel van doorlopend engagement. Betrokkenheid vindt niet plaats in een geplande sessie, maar hoort altijd in je werk aanwezig te zijn. Het eerste is bureaucratie, het tweede ‘Begeisterung’. Bij ondernemen hoort het laatste.

Effort

Zonder effort gebeurt er niets. Pas als je jouw talent volledig inzet, begint er iets te stromen. Zoals iedere rivier heeft ook deze stroom een bedding nodig, om de energie die nodig is om tot een juist resultaat te komen te leiden en gebundeld te houden. Dat vraagt aandacht op een hoop aspecten, die iedereen wel kent: het organiseren van processen, het plannen van werk, etc.

Als je werkelijk eigenaarschap aanneemt en betrokkenheid bij je klant voelt, zul je merken dat je aandacht voor details toeneemt: je wilt immers niets meer aan het toeval overlaten. Staan er genoeg kopjes voor koffie bij een vergadering? Weet je überhaupt al wat iedereen wil drinken? Werkt de beamer? Zijn de werkplekken in orde? Hoe zit het met de beloning (natuurlijk niet alleen in geld)?

Tot besluit

We kennen allemaal dat magische gevoel dat je echt iets voor iemand kunt betekenen, dat je iets kunt gaan doen dat alleen jíj daadwerkelijk waar kunt maken. Dat is een heilig moment en vraagt om een perfect resultaat, zoals alleen jij dat kunt beschrijven en realiseren. Waarom zou je met minder genoegen nemen? Of zoals de middeleeuwse Perzische mysticus en dichter Rumi al eens opschreef:

Wees een schepsel, wordt een schepper.

Wacht nooit bij een grens.

Waarom, in deze keuken volgestouwd

met vers voedsel, tevreden zijn met

een kopje lauw water?

 

 

Het bericht De Magie van Ondernemen verscheen eerst op Pulsar Partners.

Onlangs las ik een boek over het zevenvoudige pad van Franciscus van Assisi. Deze heilige mag zich sinds het aantreden van de huidige paus in een nog grotere belangstelling verheugen dan in de eeuwen ervoor, toen hij toch ook al een durende mate van faam genoot. Afgelopen zomer bezocht ik met mijn gezin de omgeving waar deze man geleefd heeft.

Vele mensen, religieus en niet-religieus, voelen zich aangetrokken tot de leefstijl van deze Italiaanse koopmanszoon, die er voor koos een leven te leiden in armoede en in nauwe verbinding met de natuur. Hij groeide uit tot een mysticus pur-sang.

Het boek dat ik las gaf zeven levenslessen die ik dit artikel zal proberen te duiden voor de duurzame ondernemer. Ik wil niet de illusie wekken dezelfde diepe inzichten te hebben als Franciscus gehad heeft, of een moreel leider te willen zijn. Ik wil wel graag een gesprek starten over hoe ondernemen anders zou kunnen, meer midden in de samenleving. Ik denk dat dit zevenvoudig pad voldoende handreikingen biedt voor een overpeinzing over welk type ondernemer je wilt zijn.

1. Ik buig in liefde en dankbaarheid voor het mysterie en ik open mijn hart vol mededogen voor al wat leeft en lijdt.

Deze eerste regel is misschien wel het basisprincipe van alle duurzame ontwikkelingen, inclusief het vormgeven van een circulaire economie. Alleen met dankbaarheid en mededogen is het mogelijk in vrede met de omgeving te leven.

Naast het inrichten van circulaire productie, is het wellicht mogelijk meer maatschappelijk te ondernemen door bijvoorbeeld mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt in uw bedrijf een nieuwe kans te geven.

2. Ik zie alle schepselen als mijn broeders en zusters en ik draag ze zoals ik zelf gedragen zou willen worden.

Onze aarde is een complexe samenleving, waarin ieder zijn plek in kan nemen. De uitdaging is deze plek te nemen, zonder een ander iets te ont-nemen. Doe niet een ander, wat je zelf niet zou willen ondergaan, keer eerder de andere wang toe.

Ondernemen is geen strijd met concurrenten, beter is om te onderzoeken hoe gezamenlijk de koek kan worden vergroot. Het is geen noodzaak om uw klant zoveel mogelijk te verkopen, je wilt graag waarde aan diens leven toevoegen en daarvoor een eerlijke ruil maken. Kortom: je behandelt je stakeholders, zoals je zelf ook behandeld wilt worden.

3. In overgave vind ik vrede en ongewapend ga ik de weg. Vrede wens ik vriend en vijand.

Wellicht heb je ooit kennis genomen van Sun Tzu’s Kunst van de Oorlogsvoering, een oosters boek uit de Middeleeuwen over militaire strategie. In veel managementopleidingen wordt dit boek gebruikt als handvest voor organisatiestrategie. De belangrijkste les uit het boek wordt vaak vergeten: de beste wijze om oorlog te voeren is deze te voorkomen.

In veel ondernemingen gaat energie verloren aan strijd, strijd binnen de organisatie, strijd om de afnemer met concurrenten en zelfs aan strijd mét de afnemer zelf. Ik ben ervan overtuigd dat energie besteden aan strijd, verloren energie is. Ondernemingen zijn succesvoller als ze alle energie weten te richten op het punt in tijd en ruimte waar de waarderuil plaatsvindt. De rest is zinloos.

4. Niets en niemand eigen ik mij toe; ik leef eenvoudig en alles wordt mij geschonken.

In een gebed zegt Franciscus: ‘het is in het geven dat wij ontvangen’. Deze zin lijkt strijdig met alles wat je als ondernemer in je dagelijkse werk toepast. Toch is het in deze nieuwe economie het enig werkende business model: alles start met het weggeven van waarde voor de klant, pas dan kun je gezamenlijk de prijs bepalen. De tijd dat alles door de onderneming werd bepaald in de markt is definitief voorbij.

Dat betekent ook dat de tijden van immense opbrengsten voorbij zijn, gestreefd kon worden naar winstmaximalisatie. Als ondernemer word je uitgedaagd eenvoudig te leven, waarde toe te voegen en een prima leven te leiden met hetgeen de klant je gunt.

5. Ieders dienaar ben ik, niemands slaaf; zo geef ik gehoor aan mijn roeping.

Autonomie is een belangrijk aspect van ondernemen. Het betekent zicht hebben op datgene waar je goed in bent, waar jij jouw essentie in kwijt kunt, zodat de waarde die je afgeeft zo groot mogelijk kan zijn. Juist dan ben je in staat iedereen als je klant te bedienen, zonder afhankelijk te zijn van anderen. Immers, zo lang je in jouw kracht werkt, maakt het niet uit wat anderen vinden of doen.

Ooit vond iedereen het raar dat wij de presentaties van ons bedrijf op het internet beschikbaar maakten: ‘zo kan iedereen doen wat jullie bedacht hebben’. Ik ben er altijd van overtuigd gebleven dat ik de enige ben die het op mijn manier kan en dat ik daarom juist de klanten krijg die ik verdien.

6. Belangeloos ga ik om met de mensen, in ieder groet ik het licht.

Onlangs las ik in de krant dat ondernemers en politici op een congres spraken over het feit dat liefde de markt kan redden. Natuurlijk gaat het niet over de romantische liefde, maar over agape. Dit Griekse woord duidt een door beginselen geleide of beheerste liefde. Deze liefde richt zich op de behoeften van de ander, zoekt wat het beste voor de ander is en laat de ander de vrije keus om die liefde te beantwoorden of niet.

Veel ondernemers kunnen niet of slecht omgaan met concurrentie, ik ken er zelfs die hun concurrenten niet onder ogen willen komen. Vanuit deze zesde les, zou ik een andere houding willen voorstellen, die van de liefde. Immers, concurrentie bestaat alleen in een vrije markt. Blijkbaar is er voldoende interesse in jouw product of dienst dat anderen hier ook iets mee kunnen verdienen. Het zij ze gegund. Het is interessanter te onderzoeken hoe de gezamenlijke koek vergroot kan worden, dan te vechten om wat kruimels.

7. In vreugde leef ik dit leven, om mijn lippen zomaar een glimlach.

Op een zeker moment ervoer ik in een training dat een glimlach niet alleen positieve reacties van mensen losmaakt, maar dat het ook jezelf helpt positief naar de wereld te kijken. Door je er bewust van te zijn en je anders te gedragen, kun je jezelf en je omgeving dus sturen. Dat geldt niet alleen voor glimlachen, maar ook voor ademhalen, positie kiezen, lichaamshouding, etc. Probeer het maar eens, experimenteer!

Natuurlijk is het zevenvoudige pad geen uitputtende opsomming. Het zijn wel prachtige richtlijnen om in meer harmonie met jezelf, anderen en de omgeving te leven of te ondernemen.

Naar mijn idee is deze mystiek een mooi aanknopingspunt om mezelf te spiegelen aan anderen voor wat betreft mijn ethiek en morele overwegingen. Zo kan ik leven vanuit mijn eigen waarden, richting geven aan mijn bestaan en mijn (professionele) activiteiten. Het maakt mij tot wie ík wil zijn. Pas dan kan ik de ander echt ontmoeten: mijn relaties, klanten en concurrenten, en kan ik midden in de wereld staan.

Boek: Het zevenvoudige pad van Franciscus van Assisi, Hein Stufkens. Ankh-Hermes, 2000.

Het bericht Het 7-voudig pad voor duurzaam ondernemen verscheen eerst op Pulsar Partners.

Allemaal hebben we in de boeken kunnen lezen dat organisaties een missie, visie & strategie nodig hebben. Ik werd daaraan weer eens herinnerd toen ik via Facebook werd geattendeerd op een Masterclass Visie & Strategie 3.0 bij Seats2Meet. De aanleiding is helder, organisaties zitten in woelige baren, de wereld transformeert. Om koers (strategie) te houden, is een bestemming nodig (visie) gebaseerd op een intrinsieke behoefte (missie). Een klassieke manier van sturing geven aan je organisatie.De omschrijving van de masterclass riep bij mij enkele vragen en gedachten op, die ik graag eens met u deel.

Tijdelijkheid

De eerste vraag die bij mij opkomt, is of zo'n structurele aanpak zich nog wel leent voor een omgeving die op hoge snelheid transformeert. Een lange termijn aanpak leent zich slecht voor een turbulente zee, om maar in de beeldspraak van scheepvaart te blijven. Wat in ieder geval in de meeste bedrijven ontbreekt is het besef van de werking van lineaire en non-lineaire tijd. Het verdient aanbeveling tijdelijkheid een belangrijk onderdeel te maken van de bedrijfsvoering.

Samenwerkingsverband

De tweede vraag die ik mijzelf stelde, is of een organisatie wel een visie kan hebben. Dat klinkt een beetje flauw, maar is in essentie misschien wel waar het nu om zou moeten gaan. In dezelfde managementboeken hebben we allemaal kunnen lezen dat een organisatie een doelgerichte samenbundeling van mensen is, die primair middelen en activiteiten aanwendt om te voorzien in de behoefte aan producten en/of diensten in haar omgeving. Het is opgebouwd uit de complementaire begrippen taakverdeling en coördinatie. Een organisatie is dus een virtueel object, dat bestaat bij de gratie van individuele mensen. Naar mijn idee kunnen dus alleen individuele medewerkers een eigen missie, visie en strategie hebben. Een gemeenschappelijk beeld wordt meestal gevormd in (interne, politieke) onderhandelingsprocessen, al dan niet gestructureerd door regelgeving (bv governance, medezeggenschap) waarin macht wordt geregeld. De dominante zienswijze wordt dan meestal verheven tot de universele waarheid van het samenwerkingsverband. De individuele medewerker kan zich daar vervolgens mee verbinden (positieve keuze) of aan onderwerpen (negatieve keuze). Voor een visie of strategie werkt dat in de praktijk nog wel, maar bij een verschil van inzicht over waarden (missie) leidt dit onvermijdelijk tot een scheiding van wegen.

Organisatieontwikkelingen

In de tijd waarin wij leven zie ik een aantal ontwikkelingen die bovenstaande problematiek lijken op te lossen. In de eerste plaats neemt het aantal zelfstandige ondernemers toe, die vaak samenwerken in zwermstructuren. In deze samenwerkingsverbanden wordt in projectverband samengewerkt. Het probleem van de tijdelijkheid is daarmee geadresseerd en opgelost: aan het eind van het project valt de zwerm uiteen. Iedere ondernemer kan voor zichzelf zijn missie, visie en strategie blijven bepalen en daarmee ook bewust kiezen voor de projecten waar hij of zij zich aan wil verbinden. Dit roept 'an sich' wel de vraag op of dit ook niet geldt voor medewerkers van grote(re) organisaties? Naar mijn idee zit de crux in de aard van het 'dienstverband', dat daarmee gelijk een pleidooi voor flexibilisering van arbeid wordt. Daarnaast zie ik dat grotere organisaties zich anders gaan organiseren. Groei is niet langer autonoom, door de eigen activiteiten te vergroten en uit te breiden, maar wordt gestimuleerd door de overname (en initiatie) van kleinere bedrijven, die een eigen opdracht houden. Bedrijven als Google en Apple 'kopen' zo hun innovaties en marktaandeel. Naar mijn idee dienen grote organisaties deze kleine bedrijven niet te incorporeren, maar dienen zij ze als een zeesterorganisatie aan zich te binden, op waarden dus.

Samenwerken

Wat ik nog miste in de omschrijving van de masterclass is het perspectief op het anders organiseren van het samenwerken. Hoe voorkom je in je organisatie dat 'degene die het hardst schreeuwt' de dominantie zienswijze ten aanzien van visie & strategie bepaalt? Zelf geloof ik in andere manieren van het organiseren van macht en medezeggenschap, via bijvoorbeeld sociocratische uitgangspunten. In grote(re) organisaties zou daarnaast gewerkt kunnen worden met slimme tools, om meer kennis & informatie te verzamelen uit de hele organisatie. Dat is wat wij proberen te organiseren in Pulsar Innovation, waar we met PI proberen ideeën te verzamelen en te verrijken, zodat deze kunnen worden uitgevoerd, maar die ook leiden tot een grotere betrokkenheid en betere besluitvorming.

Tot besluit

Zo leidde een aankondiging voor een masterclass tot een bespiegeling op organisaties. We zijn met elkaar op zoek naar de manier waarop we met onze organisaties beter aan kunnen sluiten bij wat deze tijd van ons vraagt. Dat is niet alleen een bedrijfsmatig, maar ook een ethisch vraagstuk. Het is daarom heel belangrijk dat we met elkaar in gesprek blijven. Immers, niemand heeft de waarheid in pacht.  

Het bericht Organisatie met visie? verscheen eerst op Pulsar Partners.