Na het lezen van een aantal boeken, zoals Schitterend Organiseren (lees mijn boekrecensie hier), De Intensieve Menshouderij, maar ook een aantal blogs over netwerken en life hacking, kwam ik op het idee dat bedrijven en instellingen meer zouden moeten gaan investeren in het beheer van de persoonlijke kennis van hun medewerkers.

Kennismanagement is, mijns inziens, nu nog vooral gericht op het generieke in organisaties, waardoor kenniswerkers zich met name bezighouden met het in stand houden van organisatiebrede systemen en procedures. Ik denk dat de innovatiekracht van organisaties wordt gevoed door de individuele kennis van de medewerkers, die hun unieke positie te opzichte van collega’s bepaald. Immers, de meeste collega’s hebben vergelijkbare opleidingen en ervaring en maken gebruik van dezelfde informatiebasis.

Het onderscheid wordt gemaakt door de kennis die het individu heeft: welke programma’s kijkt hij (of zij), welke artikelen leest hij, wie kent hij en hoe voelt hij zich? Het verbinden van informatie en persoonlijke aspecten aan de organisatie én deze ermee laten reageren maakt dat ieder individu van groot belang is voor de innovatieve kracht van een organisatie of instelling.

Een eerste aanzet tot discussie en gesprek hierover heb ik gedaan in een artikel in IK Magazine, dat gepubliceerd is in februari 2007 (lees hier).